Já já já
Ég er farin að segja of oft já við hlutum! Ég er svo fljót að segja já að ég held að ég sé orðin heilaþvegin af euglýsingunni sem var altaf í sjónvarpinu þegar öllum númerum landsins voru breytt í 7 stafa númer. Muniði erftir ´því: Já já já ég er tilbúinn.Erla geturðu unnið þarna? Já já já.
Erla geturðu spilað með kvintett þarna??? Jájá já já.
Erla ekki geturðu nokkuð mætt á æfingu þarna???? Ekkert mál,
en jú þetta er allt á sama degi á svipðuðum tíma ég var búin að lofa að vinna á laugardaginn upp í kirkjugarði frá 10 til eitthvað. Svo var ég beðin að spila með kvintett klukkan eitthvað á laugardegi en ég gat komið mér út úr því, held ég kannski erum við líka búin að vinna á þeim tíma, ég er alveg rugluð í þessu öllu. Svo á ég að mæta á æfingu hjá SÁ (bara eitt á ekki 2) klukkan hálf 12 á laugardeginum. Shitt ég er allt of fljótfær en mér finnst þetta allt mjög skemmtilegir hlutir og mundi langa til að gera þá alla. En ég lofaði vinnunni fyrst og það mun standast. Ég þar sem sagt aðeins að spjalla við Hildigunni. Svo er ég líka að fara á æfingu hjá þessu Tónlistaskóla sinfóníuhljómsveit eða hvað það nú heitir aftur á smaa tíma og ég er að vinna. Ég er að tala um að ég grátbað um þessa vinnu svo ég gæti einhvurntíman keypt mér horn og nú er ég alltaf að lofa mér í eitthvað annað á sama tíma. Það er alltaf svo mikið vesen á mér.
Pabbi minn var 50 í gær. En það var voðalega lítið haldið upp á það af því að hann er í prófum eins og allir aðrir sem ég þekki. Það er greinilega vesen að eiga afmæli í byrjun desember eins og það er að eiga afmæli í enda apríl, þá eru allir að læra fyrir próf og vesen. Við pabbi erum bara óheppin í þeim málum.
