fimmtudagur, mars 20, 2003

Í gær fór ég í skólann hálf veik af því að ég mátti ekki við því að missa af íslensku tíma. Það var nefnilega íslenskupróf í dag og mig langaði að hafa helst allt efnið á hreinu. Áður en ég fór í skólann leit ég í spegill og sá líka þessu hryllilegustu sjón allra tíma. Ég var afskaplega úldin og illa útlítandi. en ég nennti ekkert að gera við því og fór bara svona í skólann. Ekkert um það að segja svo sem nema þegar ég fer í eðlisfræðitíma. Þar sit ég aftast í stofunni. Baldur eðplisfræðikennari var í sínu vanalega góða skapi. Hann fór að útskýra fyrir okkur í meginatriðum um hvað næsti kafli fjallaði. Ég man það nú ekki lengur eitthvað um kraftstuðla og þannig. En svo allt í einu verður honum litið á mig og segir: Mikið svakalega lítirðu illa út í dag Erla mín, ég hef bara miklar áhyggjur af heilsufarinu þínu. Þar hafði ég það ég var úldnari en sokkur sem hafði legið undir óryksuguðu rúmmi í 8 mánuði. En ég tók þessu bara létt enda skemmtilegur kennari. En svo vildi það til seinna í tímanum að ég spurði hann spurningu. Ég var hásari en allt annað enda sungið í 5 tíma á sunnudeginum og var hás fyrir og svo fylgdi pestinni minni hálsbólga. Honum ´Baldí brá svo þegar hann heyrði í mér að það fyrsta sem hann sagði við mig var: Erla með þessari röddu geturðu farið að leika í hryllingsmynd. Já þar hafði ég það ég var hásatri en önd á köldum degi og meira að segja hásari en hása geitin og þá er nú mikið sagt. En þetta fannst mér bara fyndið enda mundi ég alveg fíla það að leika í hryllingsmynd.

|